Gördük Şiiri - Nevzat Seçen

Anayı babayı,evlat saymıyor artık.
Sofraya içki kondu, yetmiyor katık.
Aradım ailelerde,ana,baba yitik,
Devlete sığınan anaları da gördük.

Kucağında bebek,süt parası arayan,
Kocadan dayak yemiş,gözleri moraran,
Kör topal demeyip, sıcak bir yuva arayan,
Melek yüzlü günahsız anaları da gördük.

Terledikçe dökülür,dudaktaki boyası,
Arıyor erkeği kalmamış hayası.
Para olmuş artık bütün dünyası,
Yol kenarında bekleyen kızları da gördük.

Bu dünyadan kaçmakla bulamayız selâmeti,
Bu muydu bilmem ki kıyametin alameti.
Yatırları da yıktık, kalmadı kerameti,
Ağır ağır yok olan geleceği de gördük.

Baba vermeyince, odunla döven,
El âlem içinde anaya da söven,
Kafayı çekip, evinden eşini kovan,
Kendini kaybetmiş kocaları da gördük.

Geleceği görmeyip, geçmişi aratan,
Kulakları küpeli, şıllık gibi sırıtan.
Bacı deyip sabiye, hayasızca saldıran,
Gözü kan dolmuş, köpekleri de gördük.

Üç beş kuruş için gittiğinde anasına,
Anasını bırakıp,tecavüz eder yavrusuna.
Toplumun yüz karası,utanmazın boynuna,
İp geçirip asamayan, beyleri de gördük.

Kör olsaydı gözlerim,Allah alsaydı canımı,
Göremez olsaydım da,düşünmezdim sonumu.
Soysuzlar çevirmiş sağımı solumu,
Allah’a emanet edilen toprağımı da gördüm.

Bu yaş bizlere her şeyleri öğretti,
Erkeği, kadını şaşırttı da, körletti.
Nevzat’ı bu asır yaktı, yaktı da söyletti,
Cenaze namazımdan kaçan erleri de gördük