Gördüğün Yok Şiiri - Hasan Hüseyin Yılmaz

Pervane olsam çevrende
Senin beni gördüğün yok.
Bir tek ben kalsam evrende
Senin beni gördüğün yok.

Uğrunda dönsem deliye
Canımı etsem hediye
Çırpınsam burdayım diye
Senin beni gördüğün yok.

Kaf dağından çiçek dersem
Kalbimi çıkarıp versem
Ömrümü yoluna sersem
Senin beni gördüğün yok.

Gel de dağlar aşarım da
Coşup çağlar taşarım da
Sensiz ben zor yaşarım da
Senin beni gördüğün yok.

İpek saçı sırma telli
Selvi boylu ince belli
Bu ne hazin bir tecelli
Senin beni gördüğün yok.

Hayalindeyken bûsenin
Umrunda değilim senin
Söyle sevdiğin kim senin?
Senin beni gördüğün yok.

Âb-ı hayat olup aksam
Kandil olsam, çerağ yaksam
Fark etmezsin bile yoksam
Senin beni gördüğün yok.