Gördüğün Şiiri - Zeynep Karacaa

gördüğün pembe
bildiğin pembe değil
tazecik bir kızın yanaklarıdır

şeftali ağacının altında
çalışmaktan yorgun düşmüş çocuğun
alın teridir bir başka gül

hiç kirlenmemiş düşleridir
şehrin bir yakasından
diğer yakasına geçerken
elinde tuttuğu o öğrencinin
büyüyüp serpilecek zihni

siyah gül gecemdir
tüm canavarlarımı içine alan
gölgemdir
peşim sıra
ruhuma dolanan

kırmızı
ilk kan damlası
ilk öfke
ilk aşk

mavi
gözyaşımdır
gözüne sığmayan .z