Ey uzak diyarlardan gelen sevdiğim,
Muhabbetimle seni aşk ateşi sarsın,
Hazan mevsiminde gönül verdiğim,
Bırak Allah aşkına çöl güneşi yaksın.
O yeşil gözlerin var ya, bir ömre bedel,
Bakışın, aşka hasret yüreğimi yakıyordu.
Şimdi istemem İstanbul’a eylülde gel,
Deniz mavisi, renkler yeşile çalıyordu.
Trafikte arabalar köprüden süzülürken,
Ayrılık şarkısı çalıyordu yavaş yürürken,
Hafif yağmur çiseliyordu gökyüzünden,
Düşen damlaların rengi yeşile çalıyordu.
Ayrılık vakti, çok metanetli özün vardı,
Gözlerinin altında parlayan yüzün vardı,
Yine buluşacağız diyen büyük sözün vardı,
Umutla bakan gözler yeşile çalıyordu.
Selimi, yaratandan dolayı herkesi sever,
İstanbul da renk cümbüşü görmeğe değer,
Gerisi hikaye, gördüğüm rüya imiş meğer,
Hayat bazen insanlara renklerle gülümser.
30.07.2019 Ben Selimi (Ömer Kılıç)
Ömer Dede KılıçKayıt Tarihi : 30.7.2019 18:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!