Gördüğüm; Kördüğüm! Şiiri - Turgay Kantürk

I.
Saat dursa da akar zaman. Görmenin tek yolu vardır; kötülüğe yakın durmak. Bu, kötülüğün gerçeğini değiştirmez, onun yaratacağı sonuçlara ve ona karşı yürütülecek savaşlara engel oluşturmaz. Kötülüğün rengi koyudur. Karanlık; karanlık, karanlık, karanlık, karanlık, karanlık, karanlık, karanlık, karanlık, karanlık, karanlık, karanlık, karanlık, karanlık ve karanlık! Sürekliliğin ve yaşamsal olanın nefes aldığı yer. Yani ışığı belirlemeye yarayan, karşı gerçek. Karanlığın içinde yaratılan, üretilen (ve yaşanan) her şey aydınlık bir çağrıdır.
Ve böyle bilinmelidir!.

2.
Saat dursa da akar zaman. Tüm gerçek şeyÕler karanlıktan aydınlığa bir yolculuktur. Karanlık habercisi değildir kötülüğün (hele yaratıcılar hiç değil). Kötüye tutulan ışık, kendinden önce kötüyü, kötülüğü aydınlatır. (Yalnızca kendini aydınlatan iyilikten kuşku duymak gerekir; gerçek kötülük o aydınlıkta gizli.) Hepimiz için ve her zaman! Zamanın azarladığı bu çocuklar, gördüğü düşleri bile hayra yorarlar. Aydınlık düş olmadığını anımsa! Bu karanlık dehlizden geçmek gerek. Geçmek gerek başkalarının hayatlarından ve tüketmek gerek hiçkimseyi...
Herkes hiçkimse aslında.

3.
Saat dursa da akar zaman. Ôİyilikten maraz doğarÕ, demişler miydi? Desinler. Yaşamda çözmek için bir şey gerekseydi; kördüğüm. Bu düğümü ancak kötüler atabilirdi. Attılar da. Çözmekse; susmayan, ertelemeyen, kaçmayan, korkmayan ve sonuçlara bakarak iş üretmeyen insanın işidir. Yani değiştirir. Bu savın da bir düğüm olduğunu düşlemek bize kalır ve kördüğüm iki uçludur. Başkasına bakan ve başkasını tespit eden kişinin, bakılan ve tespit edilen kişi olduğunu herkes bilir ve herkes unutur.
Tespih böceği, kimi kez tespit böceğidir.
Böyle olması iyidir.

4.
Saat dursa da akar zaman. Kötülüğün yangını, iyileri yakar. Kaç kişi yanar bu yangında. YangınÔın sesi ulanır. Uzar gider bir yerlere; yangıııııııııııııııın! O yer içimiz midir? İçiniz midir? Yangın vardır. Yangın nerdedir? Yangın, şarkıların söylediği yerde midir? Kim bilir? Çok kişinin yandığı bu orman, tek kişiyi aydınlatır. Bu tekler kaç kişidir? Yangınım olan kişi, yangına benimle gider (midir?). Yangını benimle söndürür (müdür?). Bu yangının şehri var mıdır?Başka bir şehir var mıdır?
Bu yangını ancak bir nehir söndürebilir.
Yanmak için!
Yanar içim!

5.
Saat dursa da akar zaman. Kötülük ve iyilik renklerini gizlerler çoğu kez. İdam edilen bir maviÕnin genç kimliği kalır bellekte. Kimliksiz gövdelerdir yargıçlar, onlar bilirler kendilerini. Komşuda hayat güzel değildir her zaman. Aynı oyun orda da sahnelenir; genç ve güzel cürümler biçilir, koyulukta. İnfaz kimlik değiştirir. Urba değiştirir. El değiştirir.
Ölüm her yerde ölümdür.
Uykusu kaçar birilerinin.

6.
Saat dursa da akar zaman. An sıkışıktır. Onu elinde tutan cin, çocukluğunda ezberlediği ayetleri mırıldamır içinden. Geçer zaman. Saat ayarlı bu bombanın patlaması an meselesidir. Tuval gerilir. Gerilir bir şeyler uzakta. İpe serilir yeni cinayetler; göz görür, gönül katlanmaz. Sert kıllı bir fırçadır şimdi zaman. Zaman geçer. Sıkılır tüp. Nasılsa patlar bu umarsız iltihap.
Söz uyumaz.
Düşman da.

7.
Saat dursa da akar zaman. Cübbesine sarınmış bir cemaat kalır
..........
..........