Gördüğüm ilk kadındın..
Kana karışmak, bu olsa gerek.
Acılarını, kırık sabahlarda terkettin.
Adanmışlıktan ibaret ömrün,
Mutluluğumla beslenen yüzün,
Adınla geçen heceyle,
Ben senden ibarettim.
Kimbilir vücudunun hangi kıvrımını
Hangi bakışını
Çalmıştım?
Kimbilir nelerden vazgeçmişti gözlerin?
Varoluşum için kaç hayal terketmiş
Kaç sana ait umut yoketmiştin?
Kimbilir kaç olası aşk,
Kaç ayak basılası şehir yitirmiştin..?
Ben senden ibarettim..
Doğumumla başlamıştı, bir sonraki miladın.
Ve senin soluğunla başlamıştı benim miladım...
Gördüğüm İlk Kadındın / 8 Mart 2007
Suzan BatmankayaKayıt Tarihi : 9.3.2007 11:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bilmiyordu var olduğunda varlığını. Bir yalnışı ve bir doğruyu, ezberci kitaplardaki parentezi yada gökyüzüne bakarken gördüğü mavinin rengini.. Gözyaşının hüzün demek olduğunu kanıksamadan, ağlıyordu. Beyaz kadar beyazdı teni. İnsanoğluna saflığı çağrıştırıyordu ama henüz bilmiyordu saflığın rengini Gözlerinin içine sevgiyle, aşkla, umutla, şevkatle bakan bu kadın da kimdi? İçini ısıtan ona güven veren, soluk alışını takip eden bu yabancı da kim..? Gördüğü ilk kadındı... Sevdiği ilk kadın... ************************************************ Sana dair tüm satırlar eksik kalır.... Gördüğüm en güzel kadına ve kendi varlığını, hayata kattığı candan üstün tutan, bütün annelere ithaf olunur...
TÜM YORUMLAR (2)