Gördüğüm İlk Darbe Şiiri - Müzeyyen Boyraz

Lise mezuniyetimden sonra; geçici olarak çalıştığım işin dışında, sağlam bir iş ararken; eleman arayan bir Banka’ya iş başvurusu yapmıştım. 12 Eylül 1980 sabahı son birkaç evrak götüreceğim ve o gün, işe başlayacağım gün idi. Fakat, sabah uyandığımda öğrendim ki; sokağa çıkma yasağı var ve Türk Silahlı Kuvvetleri yönetime el koymuş. Gördüğüm bu ilk darbeydi. Son olması temennimdir. Ama bazen gerçekten zorunlu olabiliyor. Mesela; Vatan, bölünme tehdidi altındaysa; ben kendi adıma, darbeye bile razı olurum.
O günleri görenlerin bildiği gibi; o dönem cezaevleri dolmuştu ve mahkemelerin detaylı inceleme yapmasına, sağlıklı kararlar almasına, imkan vermeyecek miktarda; dava oluşmuştu. Suçlu, suçsuz bir çok genç, belki de sırf ideolojisinin veya fikirlerini bir şekilde dile getirmenin cezasına çarptırılarak; kimileri asılmış, kimileri de yıllarca mahkumiyet cezası almıştı. Fikir özgürlüğü yoktu ve dile getirmek maalesef suçtu. Bu yüzden bir çoğu yıllarca cezaevinde kaldı.
Hayatımda gördüğüm, işte bu ilk darbe sonrasında; maalesef babamın tercihiyle, asıl çalışmak istediğim işyerine değil, onun da çalışmakta olduğu, askeri bir kurumda işe başladım.
Yani, 1980 darbesi; sadece yaşamımda gördüğüm ilk darbe olarak değil, diğer aile fertlerini de; çeşitli şekillerde etkilediği için, aynı zamanda; yaşamımızı tamamıyla şekillendiren bir olay olarak, hafızama kazındı. İşte bu günlerde; o günleri tekrar hatırladım ve bir şiir yazdım kendimce.. Belki; hiç unutmamak için veya böyle önemli bir tarihin, hayatımda bıraktığı izlerini kitabımda saklamak için.. Hatıraları ve yaşanmışlığın izlerini, yok etmenin mümkün olmadığını zaten biliyoruz.. Ama işte yine öylesine….

Kardeş kanı dökülürken;
Kan gövdeyi götüren o yıllarda,
Belki gerçekten darbe zorunluydu..
Binlerce genç yok olurken;
Sözde ideoloji savaşlarında,
Belki de son çare umuduydu..
Eşitlik özgürlük derken;
Sözde hak için yaşanan kavgada,
Ancak demokrasi çözüm olurdu.
Ama galiba gelecekten ümitsizdik
Ve darbeye bile boyun eğdik..
Ardından demokrasi hızla kayboldu.
Hatta o günden beri hep geriledik..
Git gide sözde din neferleri hızlandı.
Ülkem vatandaşı da onlara kandı..
Oysa dini siyaset ederken boynuna;
Nifak soktular milletin koynuna..
Terör de yeniden girince havaya
Ve işte geldik yine aynı duruma..
Umarım milletim bu oyuna uyana..