Gör Ki Nesi Kaldı I Şiiri - Sadık Softa

Ay gibi süzüldü, güneş gibi yakarak canı,
Daire daire sararak büyüyen halesi kaldı.

Hani nerede o ahu bakışlı dilberin kendisi?
Sadece yüreği yakıp, yandıran hilesi kaldı.

Cihanda hep sevgi ekti, ay yüzlü gönüllere,
Ey şair, bir ömür aktı gitti, gör ki nesi kaldı?

Süzüldü ya ol canandan hale hale sevda ki,
Bana düşen, can yakan, bir tek sillesi kaldı.

Gece sindi,o simanın gözlerinde demlendi,
Sessizce süren gecenin yürekte bestesi kaldı.

Takatten düşerken bile can buldu da yürüdü,
Sevda diyarında aşk sanılan müsveddesi kaldı.

Gitti, ol şair de gitmesine yüreğin sesine amma;
Geride tek gerçek,mısralara dökülen hevesi kaldı