LXXIV
gör işte!
kıyamete yakın kesintisiz ilk bozgunu yediler
mızrap kanıyla sulanan ezberindeki o beyaz türküler
şimdi ağıtların tohumları çoğalıyor
irkilip zıplayarak
o!
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta