LXXIV
gör işte!
kıyamete yakın kesintisiz ilk bozgunu yediler
mızrap kanıyla sulanan ezberindeki o beyaz türküler
şimdi ağıtların tohumları çoğalıyor
irkilip zıplayarak
o!
yağmur ışıklarında parıldayan gezgin nilüfer çiçekleri
az ötede karanlığın posbıyıklarını sıvazlıyor o dişi deli rüzgâr
ve
karasevdalı azgın bir ozan atını kırbaçlayarak ovalarda
eğilip de mercan dağının şu karları kırmızı doruklarında
imgeler devşiriyor
ağdasız kıllı vulvasında karayelin
Kayıt Tarihi : 8.4.2014 21:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!