Sen kendi özünü, öğren var gerçeğe
Nefsini döverek, gel insanoğlu
Toplanarak sular, akar nereye
Noktadan bütünü, gör insanoğlu
Damlada deryayı, gör insanoğlu
Böbürlenip boşa, girme havaya
Dolaşamazsın ki? Dünyayı yaya
Düzde bile,çıkar; önüne kaya
Çetrefildir yaşam, bil insanoğlu
Her şey karşıtıyla var insanoğlu
Uzak değil sende; kömür ve yosun
Birey olsan özde; ayrı değilsin
Kamil insan olup, gerşeğe varsın
Gerçek özündedir, bil insanoğlu
Darı Mansur olsam, çekilsem dara
Yönüm eksik etmem ulu didara
Ayrılıpta dostan, girme ağyara
Canla canan aynu bil insanoğlu
Zamanım bu sözü, böyle söyledim
Sen, ben değil, özde, ben tümüm dedim
Yağmur tanesinde, gerçeği dördüm
Derya yağmur aynı, bil insanoğlu
15.01.05
Süleyman ZamanKayıt Tarihi : 6.9.2005 14:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Süleyman Zaman](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/09/06/gor-insanoglu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!