Gör Dostum Şiiri - Sezayi Tuğla

BAKAR GÖRMEZLER Halk arasında bakmak ve görmek genellikle birbirine karıştırılır. Oysa bunlar ayrı ayrı şeylerdir. Her bakan göremeyebilir. Önce bakılır, bakılmanın neticesinde görülür. Mesela; bir kişiden falan yere bakması istenilir, sonra ne gördüğü sorulur. Bunun tersini yapmak asla mümkün değildir. Bir seminerde, kürsüdeki konuşmacı izleyicilere, kendisinin hareketlerini iyi takip etmelerini söyler. Masanın üstünde bir kâse vardır. Kâsenin içine tadı acı olan bir sıvı konulmuştur. Ayni sıvıdan izleyicilere de birer kâse verilir. Konuşmacı, hareketlerinin izleyiciler tarafından iyi takip edilmesini üzerine basarak tekrarlar ve parmağını önündeki acı sıvının içine batırır. İzleyicilerinde kendi yaptığı hareketleri aynen yapmasını ister ve uygulamaya geçer. Parmağını sıvıdan çıkararak ağzına götürür. İzleyicilerde ayni hareketi yaparlar ama hayret! Konuşmacının yüz ifadesinde herhangi bir değişiklik olmazken izleyenlerin yüzleri buruşur. Konuşmacı, kendisine şaşkın şaşkın bakan izleyicilerine sorar; — Nasıl bir tat aldınız? İzleyiciler, tadın acı ve hoş olmadığını söylerler. Konuşmacı, kendisini iyi takip etmediklerini söyler ve der ki; Bakın, gerçekten görmek isteseydiniz, benim sıvıya batırmış olduğum işaret parmağımı değil de, yanındaki orta parmağımı ağzıma götürdüğümü görürdünüz. Biz insanlar, kendi doğrularımıza şartlandığımız müddetçe birçok gerçekleri görmeyiz. Neticede de genellikle yanılırız, yanlış uygulamalar yaparız ve olumsuzluklardan da hep başkalarını sorumlu tutarız. Birçok alanda başarılı olmuş ülke, millet ve kişileri iyi gözlemlememiz gerekir. Sadece bakmakla yetinmeyip, görmesini de iyi becermeliyiz. Kur’an da Yüce Allah’ın buyurduğu gözleri olup da görmeyenlerden, kulakları olup da işitmeyenlerden olmayalım.