İnsan kalpleri, insan.
Bizim sandığımız dünyamız, dünya.
Sıra sıra dizilmiş gezegenler, evren.
En ücra köşesinden bak evrenden buraya;
Bir dünya, bir çok insan.
Gör eli avcu açılmış insanların semaya,
Gör içinden geçeni dervişin,
Gör; buram buram aşk sinmiş insanların göz yaşlarına
Görüyor musun? Bir hiçiz hepimiz.
Mürşidin izniyle insan, mürşidin izniyle kuluz.
Kayıt Tarihi : 1.5.2015 11:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gördüklerin nerden baktığına bağlı aslında
Gözle değil kalple bakmak gerek insana
Biz Allah`ın izniyle varız sadece onunla varız
İlahi kudretin var ettiği kainatı, insanları mahlukatı Saydığınız gezegenlerden seyretsek bile gönül gözü kapalı olan hiç bir şeyin farkında olamaz. Semaya avuçlarını açıp ilahi kudretten talepte bulunanların dervişlerin hatta Mürşitlerin istekleri dilekleri ALLAH taalanın tasarrufundadır.O dilerse olur.Dilemezse olmaz Kul olmak için her hangi bir faninin iznine gerek yok.İnanarak kalpten LAİLAHEİLLELLAH .MUHAMMEDURRASULULLAH demek ve ALLAHIN emrini tutup yasaklarından sakınmakla kul olunur.Şiiriniz güzel. tebrik ediyorum sevgi ve selamlarımla.Ömrüne bereket.
TÜM YORUMLAR (3)