Göözlerin Şiiri - Turgay Ata

Baharın ıslak ıslak renkleri gülümserdi
Sevda bahçelerime yol olurdu gözlerin
Bir bakışın silerdi hüznü, tasayı, derdi
Tek ilham kaynağımdı, dil olurdu gözlerin...

Kim demiş bir içim su, ömürdü o bakışlar
Gözlerinin hükmünde sürgündü karakışlar
Ah o eşsiz sevdaya, aşka dönen yakışlar
Amansız yangınlara sel olurdu gözlerin...

Kanadı kırık turna gibi şimdi yastadır
Gözlerini sayıklar, sensiz gönül hastadır
Pusulası kaybolmuş, yönü meçhul sistedir
Akan gözyaşlarımı sil olurdu gözlerin...

Yoksun gönülhaneme gam yağar, hicran yağar
Yüreğime sensizlik, keder yağar, kan yağar
Gelsen dert tasa biter, güneş yeniden doğar
Gördüğüm her şey çiçek, bal olurdu gözlerin.

Turgay ata

Dost kalemden inciler

Gözlerinde kaybolmak tarif edilmez tattı,
Ne zaman ona baksam ömrüme ömür kattı.
Sevinçten döktüğü yaş, bana ab-ı hayattı,
Küsünce mahzunlaşıp el olurdu gözlerin...Şahin Yılmaz