Ey Gönüldaş!
Mecâzi mahbûba aldanıp kandım,
Hor görmeyin beni garip gönülüm;
Vefâyı bilmekte sevdiğim sandım,
Firâktan durmadan edip gönülüm..
Ben sevdikçe acep niye kaçtıysa?
Gidip yâd ellere sırrım açtıysa?
Onur, şerefimi yere saçtıysa?
Yok ki mâlesef bir tabip gönülüm..
Daha ne söyleyim? Hâli kincedir,
Zâlimlik bilmem ki hangi dincedir?
Kadere şu boynum kıldan incedir,
Büyüktür O Mevlâ nasip gönülüm..
Aşka düşünce kalp gelmişti dile,
İlhâm kaynağımı sorarsan çile,
Dâima yazsam da sevdâyı bile,
Aşk fısıldar sırrı, katip gönülüm..
Adem fâniden hiç görmedi sefâ,
Zulümde yarıştı, etti hep cefâ,
Allah'tı tek yârla dostu her defa,
Onun için Hakk'a talip gönülüm...
Kayıt Tarihi : 13.1.2017 20:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!