Gönülsüz Yazılar Şiiri - İdris Yılmaz

Kırgın zamanlarda
Beyaz atlara binilmez bayım
Akşam yakınken dönmeli yoldan...

Çifte su verilmiş yüreklerin öfkesini
Aşkın mahmur kollarında dindiremezsem
O deli taylar koşmaktan çatlayacak biliyorum
Gölleri nilüfer kaplarken
İnadına bulanık akıyor ırmaklar
Ürkek geziyor ceylanlar caddelerde
Hiç de tekin değil evler
Akrep yuvalarından ihanet devşiren ihvanlar
Buruşuk kağıtlarla dolu kova işte
Çok fazla değer biçiyor insanlar kendine
Kaf dağını kaç defa aşmış gibi
Ankanın kollarında.

Küfranı nimet olan kul
Anasını emmeyen kuzu
Dostluğu hafife alan gafil
Sabah olunca dağılır karanlıklar
Ve insan çırılçıplak kalır gün ortasında
Gönülde olmayanın değeri olmaz
Mecnunun sevdası kadardır Leyla
Üstüne titrediğin kadardır dostluk
Görmezden geldiklerini biriktirmez mi yürek
Hesap vakti gelince
Gözden düşen damlalara yazık
Yalnızdır insan işte dağlar taşlar kadar
Huzuru hırpalar kalabalıklar
Denizin ortasında
Bol köpüklü
Ve sen terkedilmişliğin acısıyla suçlarsın her şeyi
Martılar gibi çığlık çığlığa.

Ben insanları övmeyi sevmem bayım
Bu yüzden asosyal diye işlenmiş sicilime
Ne çok şeref belgesi var mürailerin
Allı pullu çerçeveli
Akşamları çalgılı çengili şen kahkahalı
Erenler sofrasının baş köşesinde
Kasılmak hakları.
Bir baykuş tüner viraneye
Bir karga havalanır ansızın
İnsanlar nedense güvercinlerin peşinden bakar
Taklacı, dönerli, süslü
Güvercinlerin.