Rüzgârlar esmede gönülsüz,
karanlıklar çökmede.
Güneş doğmada gönülsüz,
gönül kendi kendine gönülsüz.
Yağmurlar yağmada,
baharlar çiçek açmada;
kuşlar uçmakta gönülsüz,
aşk olmakta gönülsüz.
Kalem kâğıda değmekte gönülsüz,
notalar müziğe düşmekte.
Söz şiire gelmekte gönülsüz,
şair kendinden gönülsüz.
Gayrı dokunmak göğün mavisine...
İçimdeki çocuk beklemekte gönülsüz.
Kayıt Tarihi : 22.11.2025 19:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
dilinize sağlık
beğeni ile okudum
Teşekkür ederim
Beğeninizi almak değerli.
TÜM YORUMLAR (2)