Her gün işe giderken görürdüm onu. Elinde bir süpürge o kadar itina ile Mahallenin parkını süpürürdü. Gayet ciddi tavırlarla işini yapardı.Belediyede çalışan bir temizlik işçisi desem, değildi. Çünkü üzerinde belediyeye ait herhangi bir kıyafet yoktu.
Onun o kadar görevine düşkün oluşu ve çok güzel temizlik yapışı o kadar hoşuma giderdi ki, nerdeyse içimden gidip onu tebrik edesim gelirdi. Yine öyle günlerden biriydi. Adamı sırılsıklam ter içinde ve yorgun bir şekilde gördüm. Yanına doğru yaklaştım. Ama adam elindeki süpürgeyi at gibi yapıp, üzerine binerek deh deh diyerek hızla kaçmaya başladı. Çok şaşırmış bir halde donup kalmıştım. Sağa, sola bakınırken yakındaki esnafın biri yanıma yaklaşarak, "Hocam dedi.O gördüğün adamın belediyede çalışan bir oğlu vardı. Oğlu vefat etti. O günden beri kimselerle konuşmaz ve oğlunun belediyedeki park temizleme işini yapmaya başladı. Her gün oğlunun yerine temizlik yapar ve çeker gider dedi. Ama oğluma bir laf gelmesin diye bütün her tarafı temizler. Yıllardır üşenmeden, yorulmadan çalışır, kimseyle konuşmaz dedi. Galiba delirdi, diye de ekledi".
Uzaktan bakıp da yanlış değerlendirdiğimiz
İnsanların neler çektiğini biraz ilgilenince
Anladığımız gerçeği ile bir daha daha bir daha
Karşı karşıya gelmiş ve çok üzülmüştüm
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta