Gönüllü giydim ben Şiiri - Murat Ülkü

Derdimi seviyorum istemem hekim
Aşkıma müebbet im gerekmez hüküm
Sevmek suçsa eğer sevdam da hâkim
Aşk urbasını gönüllü giydim ben...

Sevdam benim dönüşü olmayan yöndü
Yanarken yüreğim, gözümün feri söndü
Tam varmışken yare, yar sırtını döndü
Yalnızlık urbasını gönüllü giydim ben...

Ölümsüz aşkların olmuyor sonu
Arzu ile istedikçe ayriliğa geliyor konu
Aşıklar yalnız ölür unutma bunu
Gurbet urbasını gönüllü giydim ben...

Sevdan yüreğinde sonsuzluğa açmalı yelken
Bitmeyen sevgiyi nefrete etmeli kalkan
Ruh bedeni terkederken, sevgiden akmalı alkan
Ölümsüzlük urbasını gönüllü giydim ben...

Aşk imtihanımsa, Allah'ın sevdiği kulum
Bir gün aşkı hakikate çıkacak yolum
Aşk yazıp aşk demezsem çürüsün solum
Hasret urbasını gönüllü giydim ben...

Sözcükler bana küs, kalemim yasta
İmkansız aşklardan gönlüm iflasta
Uyumsuz cümleler, şiirler hasta
Delilik urbasını gönüllü giydim ben...

Aşk yazdım aşk okudum, yaşlandım öyle
Ey yar artık bu garibe merhamet eyle
Olduysa bir kusurum yeter affeyle
Nedamet urbasını gönüllü giydim ben...