Gönülleşmek Üzere Şiiri - Yiğit Afşin

kuşkanadıdır…kısmeti rüzgarda…ya sevda…ya! ..

Bu hal, bu zemberek bir ömre kurulu! ...
Haykırmıyorum!
Kin büyütmüyorum gönlümün toprağında.
Kimseye ve hiçbir şeye bilemiyorum keskin yüreğimi,
Bildirmiyorum kimselere kanımı terimi…
Ve kimseler bilmiyor adımın yeminini.
Zaman ekiyorum ben! ..
Zaman!
Zaman biçiyorum sefil ömre…
Adına dair yaşamak varken vaktimi;
Adına dair düğümlüyorum;
Gergefe işliyorum yiğitliğimi…

Bu hal, bu zemberek bir ömre kurulu! ...
Keder üzere sürecek tekmil niceliğim…
Araboğlunun da uyanacağı yok bu gidişle.
Mutluluk gözlerinin yitikliği;
Mutluluk masal düğünlerinin kırk gün kırk geceliği.
Ki şimdi;
Karanlık içre söylenmeli türküler…
Kapanmalı gözler,
Zifre boğmalı karanlığı.
Söylenmemiş türkülere uyanmalı sözler.
Ötelere ağmalı sabah kızıllığının korlanışında! ..
Ki bu kor ancak;
Seninle söner! ..

Bu hal, bu zemberek bir ömre kurulu! ..
Ve her dem yaşayabilmek seni…
Zamanı unuturcasına;
Bir kez olsun topyekûn bilebilmek yüreğini…
Sende ki bir beni,
Keyfedebilmek bir an olsun!
Zamanı tutmak için değil,
Bir kez olsuna kıymet bindirmek, deva bulmak,
Mümkünsüzlüğün haddine gark olmak…hiç değil! ..
Noktası noktasına sahip olabilmek hatıratına…
Benim diyebilip, gün be gün yeşertip,
Zamana karşı zaman…göze göz…dişe diş…
Silinmezcesine kazıyıp da ta…özüme…
Ta…noktası noktasına…perçinlemek can evime! ..

Bu hal, bu zemberek bir ömre kurulu! ..
Ki ben, gün be gün büyütüyorum yüreğimi…
Sessiz sedasız,
Şekil şekil susuşlarla süslüyorum bu dekoru.
Korkmadım! Korkmuyorum!
Yolumun sonuna henüz varmadım.
Yolumun daha sonsuzundayım…
Sonsuza yeni uyandım! ..
Korkmuyorum! Tükenmiyorum!
Kimselere bildirmiyorum,
Kimseler bilmiyor bendeki seni.
Çay buğusunda serinletiyorum özümün alevini…
Ve üstelik aç bırakmıyorum hiç serçeleri.
Gönülleşmek üzere;
Bu hal…bu zemberek…bir ömre kurulu! ..