I
Duygunun sesi yankılandı:
“Akıl, çekil yolumdan! ..”
Bütün tuzaklar
Rüyaların boşaldığı
Yere düştü
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Güzel şiirdi,hoş ve didaktik biraz.
Lakin akıl da ram olur çok zaman duygunun karşısında,eğilir yerlere kadar...
Tebrikler,sevgiler
ÇOK GÜZEL ANLATMIŞSINIZ MUSTAFA BEY TEBRİKLER. ŞİİR PERİSİ GRUBUMUZUN 36. HAFTA ŞİİR YARIŞMASINDA BAŞARILAR DİLERİM
Gönüllerin ışıklı soluğunda
Yürüdü gitti…
ne çok şey anlatmış dizeleriniz
saygılar
fidan
üstat bu gidişle şiir literatürüne yeni kavramlar katacaksın. anlaşılan literatür seninle dahada zenginleşecek. güzel bir şiir ancak savruk.
zaten savruk olmasa.......!
Abi hayretler içindeydim bu kadar çabuk olacağını düşünmemiştim. Harika selam ve saygılar
Mustafa bey kutlarım...
Güzel şiir,tebrikler kaleme.
aklı / gönül ikilemi üzerine
güzel bir şiir yazmışsınız...
tebrik ederim mustafa şair....
Biliyorsun” dedi, Akıl
Gönül rüzgarı
Susuz kalan yüreğe karşı
Sebepsiz esmez
Aşkın ereğidir: Gönül rüzgarı
Vuslatın yönünü kesmez
Mutlak vuslat ise amaç.
tebrikler
Bu şiir ile ilgili 9 tane yorum bulunmakta