I
Duygunun sesi yankılandı:
“Akıl, çekil yolumdan! ..”
Bütün tuzaklar
Rüyaların boşaldığı
Yere düştü
Sanrı diz üstü
Gözlerindeki bulutlar
Gönüle üşüştü
Emdikçe yüreği
Aşk aşerdi
II
“Biliyorsun” dedi, Akıl
Gönül rüzgarı
Susuz kalan yüreğe
Sebepsiz esmez
Aşkın ereğidir: Gönül rüzgarı
Vuslatın yönünü kesmez
III
Girdabına çekti aşk
Önce sarhoş etti
Tuttu yüreğinin perçeminden
Gönüllerin ışıklı soluğunda
Yürüdü gitti…
Kayıt Tarihi : 3.10.2005 11:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Sami](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/10/03/gonullerin-isikli-solugu.jpg)
Lakin akıl da ram olur çok zaman duygunun karşısında,eğilir yerlere kadar...
Tebrikler,sevgiler
Yürüdü gitti…
ne çok şey anlatmış dizeleriniz
saygılar
fidan
zaten savruk olmasa.......!
TÜM YORUMLAR (9)