Gönülleri Bulandırmayalım

Ben mi?
Hiç sevmedim ki,
Sevemedim…
Bir kere ağlayamadım bulutlar kadar.
Bırakamadım ki yalnızlığımı,
Yuvasız kuşlara açamadım ellerimi
Açamadım ki yuva yapsınlar…

Şarkıların peşinden koşuyordum hep
Tutsak aşkları yazıyordum dalgalara
Kıyılar sessiz ve sakin, ümitsizdi tüm aşklar
Ağ atıyordum, gözyaşı tutuyordum,
Yalınayak mevsimlerin arasında dolaştım da
Sevmeyi unutmuştum, anlayamadım

Yanılmışım,
Unutulacak bir şey değildi sevmek
Yaşamın, sevmenin kuralları var, bilmelisiniz
Aşk düşüncelerin güzel iklimlerinde yaşar
Kafese konmayacak kuşlar vardır, gidilemeyecek yollar
Her şeyin bir sırrı, bir bedeli var
Ölümün bile zevkine varmalıdır insanlar…

Bırakın, duygularım soluk alsınlar biraz
Cırcır böcekleriyle şarkı söylemenin tadına varalım
Issız yollarda yürüyelim ıslık çalarak
Usaresini emelim çiçeklerin
Güneşle birlikte doğalım
Eğer biraz sevgi birikmişse içimizde
Korkmayalım, korkmadan dağıtalım.

Sevgiyi anlamak bizim işimiz mi bilmem ama
Bırakın, bırakın biraz da sevmesini öğrenelim.
Gözlerine bakalım sadece insanların
Sevmeyi canlı tutalım.
Her sabah uyandıktan biraz sonra
“Günaydın” diyelim İnsanlara…
Gönülleri bulandırmayalım

Ben mi?
Hiç sevmedim ki
Sevemedim, sevmeyi bilemedim…