Gönülleri Aydınlatır Didarın

GÖNÜLLERİ AYDINLATIR DİDARIN

Medine’nin gülüydün hiç gülmedin.
Âlemlere ışık saçar didarın.
Son resulsün, sana hayran ümmetin.
Beklediği rahmet sensin toprağın.

Gafiller gurbeti öz yurdu sandı.
Kuş misali bir kuru dala kondu.
Beşerin çilesi seninle dindi.
Nurlu adın güneşidir mekânın.

Hasretin hararettir, beklemek sac.
Gölgen olmasa eğer yaşamak güç.
Sonsuzluk saatle bölünür mü hiç?
Efendisi sensin ahir zamanın.

Hakikatte dilden yanmış gönüller.
İnsan insanın kurdu, mecazen yer.
Oysa sözlerin bize: “Seviniz.” der.
Sırrı sende kanatlanıp uçmanın.

Mürtedin mesleği kin ile kibir.
Mümin gönül ehli, azığı sabır.
Arifler bilir ki ilk durak kabir.
Âşıklara ayan olmuş makamın.

HATİCE EĞİLMEZ KAYA