Gönüllerdeyim Şiiri - Emin Yıldız 2

Kaybettim kendimi, bulamıyorum.
Sakın sormasınlar bana, nerdeyim
Hiç bir yerde sabit duramıyorum.
Ben artık divane gönüllerdeyim.

Aşmayan ne bilir dağlar ardını.
Gitmeyen bilir mi gurbet yurdunu?
Çekmekten yoruldum hasret derdini.
Vuslata pervane gönüllerdeyim.

Bin bir zulüm görmüş, acıya doymuş,
Dosdoğru bildiği yola baş koymuş,
Başa her geleni mevladan saymış,
Çilekeş virane gönüllerdeyim.

Şu koskoca dünya fanidir boştur.
Ona gönül vermek beyhude iştir.
Aslolan sevgiyle, aşka gidiştir.
Küsmüşüm cihane, gönüllerdeym.

İçi dışı farklı pişkin yüzlerden,
Kibirli zatlardan, fettan gözlerden,
Bıktım ham laflardan, sahte sözlerden.
Kaçış bir bahane, gönüllerdeyim.

Lafı güzaf duysam, yüksek perdeden,
Mahcup olur ruhum, ürperir birden.
Kelamı kibarı ruha nakşeden.
Artık şairane gönüllerdeyim.

Eminim, yanmışım, kül olmuş ciğer.
Boşa avunmuşum yıllarca meğer.
Bir gönül kazanmak, dünyaya değer.
Ben artık şahane gönüllerdeyim.
Emin Yıldız
23.10.2020 İnegöl