Gönüller Yorgun Şiiri - Gülşen Şenderin

Soluyor sevdalar hazanda vurgun
Tadini yiritmis sevgiler kirgin
Hizla akan zaman döndürür carkin
Yolculuklar argin; gönüller yorgun...

Olmaz ki teselli yitilen aska
Tezgahta kaderin dokusu baska
Herseven erseydi vuslata keske
Mutluluklar dargin; gönüller yorgun...

Anlatir günceler hep bir hasreti
Özleyis acisi umut serbeti
Aldanan yürekte hazlar egreti
Sevdalar tedirgin; gönüller yorgun...

Bu bir aldanis ki hülyayla acar
Yatili düslerle kendinden gecer
Safak safak yangin, günesle batar
Nar cileler sargin; gönüller yorgun..

Ufuklar yanginla savasip dursun
Sinemde güllerden yanan bir korsun
Gülşen'de nevbahar, körbeyez nursun
Gül seherler ergin; gönüller yorgun...