Gönülle Sohbet Şiiri - Veysel Alkan

Elime değmemişse bir kere eli,
Adım dememişse sus ise dili,
Kaçırıp aklımı eylerdim deli,
Ben senin yerinde olaydım gönül...

Sen gibi sevmezdim böyle delice,
Harcadın gençliği hanidir,nice,
Doğruyu bulurdum belki kendimce,
Ben senin yerinde olaydım gönül...

Madem ki gelmiyor hasretin sonu,
İyi dinle beni iyi bil şunu;
Çoktan atmış idim kalbimden onu,
Ben senin yerinde olaydım gönül...

Çektirse varlıkta bana yokluğu,
Zoruma giderdi aşka tokluğu,
Yeğlerdim yerine bil onsuzluğu,
Ben senin yerinde olaydım gönül...

Gözümün yaşını önemsemezdim,
Geceleri ismini sayıklamazdım,
Ömrümü ardında sürüklemezdim,
Ben senin yerinde olaydım gönül...

Ne dün geldi o, ne gelir yarın,
Bekleye bekleye geçmiş baharın,
Kıyardım canına böylesi yârın,
Ben senin yerinde olaydım gönül...