Gönülle Hasbıhal Şiiri - Mehmet Doğan 5

Gönül gel seninle hasbıhal edelim Kanatsız uçmaya kalkışma gönül Kırmızı gülün albenisi Bülbülün kandamlasıdır. O kırmızı güldür çeker aşığı Eline batsa da okşa sen gönül Sevgiliye sunulur aşkı kalp ile Aldırma dikene sev sen maşuku… Pejmürde serseri dolaşır sokakları Aşk sarhoşu olur görmez gözleri Diyen desin sen uyma yabana Deli adı takma sen ona gönül… Kalem akar gider kağıt üstünde Yazı kalır yarına yadigar Aşk olunca konu biter mürekkep, Kör olur gözleri çıldırır yazamaz gönül… Kamışın vatanı bataklık çamur Uzanır, uzanır yükselir göğe Ah çektikçe boşalır içi Aşk ateş olur düşer içine Neyzen dudağında cana gelir Duymaz her kulak müzik sanır Bülbülün güle aşkını duyar sevdalar Aşk coşkusu olur düşer şaraba gönül… Bak aynaya gördüğün sensin Yüzün aynasıdır iç dünyanın… Yaşam bu aynadır nasıl bakarsan bak Öyle görünürsün İyi ol gönül İyi düşün Kendin için istediğini başkası için de dile Tek başına olamazsın mutlu Huzur herkesle bulursun gönül… Sırça köşkler gösterişlidir her yanı camlı Azametli, heybetli, şatafat şanlı Karşıdan bakarsan böyle görürsün İçini gör bak ne kavgalar Ne boranlar fırtınalar saklı… Gönül gel seninle hasbıhal edelim İpek böceği kozası değildir evren Böylemi sürer bu devran sonsuza Her dostunum diyene sen olma meftun Senin için değil Herkes gönlünce olur dostun Seninle ağlayıp senle gülmezse Kimse içindeki sıra olamaz vakıf gönül… 24 / 10 / 2011 Ayvalık