Hünkar’a
Güneşi renklerinde erittin
Yedi iklim dört kuşak
Yüreği oldun dünyanın.
Renk ahenginde sevgi
Ve sesinde aydınlık seda
Sevgi dağına taç oldun
Anadolu’nun kucağında
Kin ve nefretten uzak
Güneşi uyandırdın
Özünde olan
Yüreğin berekette
Gül büyüttün her renkte
Ayırımsız konturlarda insanlar
Beşerin ak cemaline gülen yüzün
Çarpan yüreğin ebemkuşağı
“Benim Kâbe’m insandır”
Kal-u Beladan
Gözlerimin şehlasını bıraksam
Artsız baksam bir
Karanlıklar üzerimden çekilir
İlle de beyaza vurulurum
Arşınladığım “ilim” yolları
Rehberim olur
Sana varılan
Bilirim ki dilinde
Gül kokan harfler
Kehribar sözcüklere dizili
Yüreğin kocaman bahçe
Seç seçebilirsen gülleri
Ben beyazını isterim
Huzura muştu
Yanında kırmızısı
Beni Sana getiren sevgidir
Ezelden
Zamansız ve mekansız
Yetmiş iki dil üzere
Gönül semaya döner
Bir su akar beraklığında
Gönül dağından kopar
Hakka yönelir dua
Ve yüreğinde büyür gül
Gazelden
Bir İsar ki Ali ruhundan
“Ben”den geçiş
Varı varın
Yokluğu varın
Yüreğin kendinden önce
Terbiye eden Hakk’ın
İsar’ına varmışsın
Hakk ile gönül arasına perde koymadın
Tez elden
18.08.2010-Hacıbektaş
Rıza YıldızKayıt Tarihi : 17.4.2013 21:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
“Ben”den geçiş
Varı varın
Yokluğu varın
Yüreğin kendinden önce
Terbiye eden Hakk’ın
İsar’ına varmışsın
Hakk ile gönül arasına perde koymadın
Tez elden
kaleminize yüreğinize sağlık yürek sesiniz hiç susmasın şiir tadında kalın... 10 puan + antoloji
TÜM YORUMLAR (3)