Gönüle yar mı düştü..
Ömrüme huzur veren her bakışında beni benden eden...
Kışa bahar gibi gelen gönüle yar mı düştü.
O yokken bir bir kayıyordu yıldızlar
Geldi hisseme sevgi; gönüle yar mı düştü.
Çıktığım yolların sonunda seni bulurum diye.
Her haline yandı gönül bilmem ki niye.
Ömür boyu aldığım en güzel hediye.
Beklemiyordum ya rab gönüle yar mi düştü...
Sinemde yanan ateş gün geçtikçe kor oluyor...
Eriyor yürek dağları düşüncem yalnız o oluyor.
Bir saniye görmeyince sanki ecel geliyor.
Adimlarken yalnızlığı Ya Rab gönüle yar mi düştü...
Mustafa Halim
Kayıt Tarihi : 15.12.2014 19:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!