Gönüle ulaşır Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Camın ardında değil, içimin kıyısındayım,
Gökyüzü değil bu, kalbin derinliği.
Bir sessizlik var, kelimelerden önce doğmuş,
Rüzgâr değil, içimdeki sır konuşuyor.

Bir dua değil bu,
Bir bekleyişin yankısı belki,
Gözlerim ufka değil,
Kendi içime çevrilmiş.

Şehir akıyor altımda değil,
Ben akıyorum şehrin üstünde.
Bir ışık süzülüyor camdan değil,
Kalbimin çatlağından sızıyor.

Elimi cama değil,
Zamana koyuyorum.
Soğuk değil artık,
Çünkü içimde bir sıcaklık var:
“Ey insan,” diyor,
Yüksekliğe değil, derinliğe yürüyen kazanır.”

Güneş batmıyor,
Sadece içimde bir mısra tamamlanıyor.
Ve ben, Göğe değil,
Gönüle yazıyorum son cümlemi:
“Her sessizlik bir duadır,
Ve her dua
bir gönüle ulaşır.”