Gönüle Sesleniş Şiiri - İbrahim Sağır

Rakkas gidip geldikçe bir ileri bir geri,
Ömrümü ufalıyor sessiz sessiz geceler.
Bulutlarda gizleyip umutları bir peri,
Yaralı yüreğimi hüzün tülüne beler.

Vay yüreğim, vay yüreğim,
Bir delice tay yüreğim,
Ömrün çile tespih’inde,
Seneleri say yüreğim…

Gerinir sonsuzluğun eteklerinde zaman,
Mesafeler sıyırır ufukları kınından.
Uyutur yıldızları kucağında âsûmân,
Duygularım dağılır, dökülür çıkınından

Ay yüreğim, ay yüreğim,
Ten mülkünde ay yüreğim,
Hasretlerin seherinde,
İnildeyen ney yüreğim...

Hayatın imbiğinden süzüldü sevdalarım,
Divâne duygularım kuşkular çıkmazında,
Çeker beni sığaya geceleri efkârım,
Gönül camı buzlanır günâhın ayazında

Hay yüreğim, hay yüreğim,
Arkı susuz çay yüreğim.
Sonsuz rahmet denizinden,
Elbet gelir pay yüreğim...

Umutlarım yandıkça ihânetin sacında,
Anılar mahzeninde teselli arıyorum.
Bitmeyen ağrıların amansız kıskacında,
Fânilik çıkrığına ömrümü sarıyorum.

Vay yüreğim,vay yüreğim,
Ömrü ettin zay yüreğim,
Sonsuzluğun hedefine
Bir gerilmiş yay yüreğim