Gönüle Gönül Verdim Şiiri - Mehmet Babay ...

Söz dedi dönerim diye, söz verdi özüme Döndü gibi dönmedi gönül verdim gönüle Güvendim her kelimesine güldüm yüzüne Ama işte dönmedi gönül, verdim gönüle. Turnalardan selamı geldi, kendi gelmedi Gönlüm fermansız kaldı gibi, yüzüm gülmedi Ellerin diline düştümde gönlüm bilmedi Bekledim de dönmedi gönül, verdim gönüle. Tufanı bir ayrı, kendi ayrı ızdıraptı Sanki sazıma vurduğum ayrı mızraptı Gözleri avcılarıda avlayan mızraktı Uslan demedim mi ben gönül, verdim gönüle. Zeytinden kara gözleri, hilaldir kaşları Esen poyrazmıdır bilemedim ki saçları Kar tanesi kışları, güneş oldu yazları Çaldıda seni benden gönül, verdim gönüle. Uzundur parmakları, inci gibi dişleri Ne âşıktır ne boştur, bir gariptir işleri Yüreğimde yorganım olsun dedim kışları Anlamadı bilmedi gönül, verdim gönüle. Şimdi ben garip o da ızdaraplı hallerde İntizar verdim duymasın, tek ıssız yerlerde Yetim Mehmet sanma ki aşkın, sevdan dillerde Gizlidir bilmesinler gönül, verdim gönüle. MEHMET BABAYİĞİT (YETİM MEHMET)