Gönüle Şiiri - Battal Özcan

GÖNÜLE
Gönül tomurcuk oldun ,nice yüreklerde
Köz oldum sandın kıvılcım bile yokken
Ateşin kaplıyordu güya yürekleri
Soğuktu aslı ısıtmıyordu kendini bile
Kendini bilmiyordu çünkü aslı neden
Niçindi gram etmeyen onca çile.
Tomurcuk açtı çicek oldu belli süre
Ama hiç kokmuyordu demetlense bile
Her bahçede farklı farklı açarken
Renksizdi ve köksüzdü onca emek.
Yıllar büyütsede öz sandığını
Meyveye dönmüştü açan çiçek
Ama tatsız ve çekirdeksiz bir gerçek.
Sandın ki her mevsimin ikliminde olgunlaşırım ,
Daldan dala heryerde dolaşırım.
Her renge bürünüp ,içimde tüm tadları taşırım.
Olmadı,beyhude kusura bakma aldatıldın.
Hava soğudu bile yine geldi ayaz.
Bak bir anda kurudu dallar
Sanki soğuk vurdu tüm renkleri
Unutmaya çalışsanda daha öncekileri
Sürekli bir kısır döngü,bitmez sandıkların
Her yalancı güneşle yeşillendim sanma
Hakikatini anlarsan dolarsın gamla
Renkler açar topraklarında,
Tadın gelir bazen acı da olsa
Ve sonsuzluğa bir adım varlığına sebep
Köklenirsin kendi topraklarında.
Bulursun iklimini
Rengin tektir,safın tek
Çok soğuk,çok sıcakta olsa
Özün değişmeyecektir.
Yaratılışındaki hakikate
Ve sonsuzluğa bir adım atarsın
Bazen dolsada heybene dünyalıklar
Sana unutturmaz artık kendini bilen
Döner özüne her yerinde yılların izi olsada
Hiç yaşlanmayan daima genç kalabilen parçan
Gaye tek sonsuzluğa yürü yolun açık
Nedametin kabul olsun sen yeter ki yola çık
Sınavın çetin olsa da yalnızım sanma
Bir sen değilsin niceleri var imtihanda.