Gönüldeş Şiiri - Erdal Karakaş

Küçücük bedene sığmazken koca yürek
Küheylan edası vardı kükreyen sesinde
Yedi düvele Acımaz dedirten sen
Vedasız, acı içirip yüreklere kor düşürdün

Kul varken unutulur, kaybedince dokunur
Yıllar yılı dostların kaybınla kahrolur
Sen semadan bakarken, ilk kadeh dolup
Bitmeyen dostlukların hatırına vurulur

Fidanlar büyür, gönül ağacı yeşerir
Ersoyuna yiğitlik şanından yakışır
Canı canan diler, ninat taşa can verip bakışır
Yeter denmez dostluğa, dostluk adam olana yakışır

Adında yatar kudret, iktidar gerçeği
Ağaran saçıyla mahzun bakar gürseli
Pofları atıp beyaz sayfa açar türkeri
Dost dediklerimi, rabbim ihsan eylesin

Günü birlikçilerin yoktur yanımızda biryeri
Karakaşlıya hayat selameti öğretti
Elbet sırası gelen görecek öteki yeri
Mevlam ayırmasın seven gönüldeşleri…

Aralık- 2009 // İzmir