Gönülden Kaleme Dökülen

Var olsun kalemleri tüm dostların
Dökülsün mürekkebi nakış nakış işlesin
Söz uçsun yazı kalsın kağıda
Dillere dolanan aşkı yazan var olsun...

Aşkı kalbe dokuyan Rahman
Aşık eden elbet Yaradan
Ben aşık olmuşsam yara benimdir
Dermanı veren aşkı yaratan…

Nur mu gördüğüm yoksa rahmet mi
Aşık olan maşuk derdi sever mi
Nuri aciz bir ehli gönül
Dilê düştü lafız, kalpte söner mi

Narına yandım dedi yanan can
Ben sendenim her yanım hicran
Ellerim duada, ıslak seccadem
Hamdım, yanınca eyledim viran

Sükutta gerek aşık olana
Her dem gönülden akmaz sözcükler
Çok kelimeler var yeter mi bilmem
Gerek yok hiç bir şeye aşkı bulana

Döndüm dolaştım bitti mecalim
Aşk sofrasına uzandım bir an
Çok ötelerden gelmedi sevdam
Yar, can ve de mihrican

Kırılan kalptir kalemim elde
Yazmasa divit kalbim kafeste
Aşkın üstadına nazire gerek
Nuri aciz kul, yetişmez derde

Üstad söz kurar, bizler biçare
Lutfeylemiş namı dökmüş şiire
Söz uzar gider de daha
Dayanmaz ruhum, aşk ateşine

Aşk dile gelir de Muhammed nerde
Aşkın adıdır gül kokan sevda
Benim aşkımdan haberin var mı
Ey Sultanlar Sultanı Ahmed-i Yekta