Gönülden Irak Olmasa Şiiri - İsmail Türkmen

Sandım ki yaşar düşler yürekte
Olsa da dostun bedeni ırakta
Arar gözler dost nicedir diye
Bakarken gönül merakta
Meğer bir hazan yaprağı imiş sözler
Güz sarılığında zayıfmış düşler
Yürek ağlar, gözler dost kelama hasret
Farkına bile varılmamış yokluğu dostun
Üzgün yasa düşerken düşler
Son mu buldu sevdaya giden sözler
Soldursa da zaman güzü yapraklarını
Yaşar köklerde gülün canı
Topraktan alır almadığı değeri dost
Savurana dek güz rüzgarları kuru bedeni
Bir taş kavuğuna gözleri yaşlı
Yakmazdı bu denli dost ateşi olmasa
Kan içerdi kızılcık şerbeti olmasa
Yaşarken can dediği dostça unutulmasa
Solsa yer yüzünde bütün çiçekler
Açar yüreğini ikram ederdi gül diye dosta
Gözden uzak olunca gönülden ırak olmasa
Ömür sana da biçmiş bana da belli zaman
Düşler yaşatır sevgiyi yüreğe aldırmadan
Bakışır uzaktan gözler rüzgar savurmadan
Bırakılmaz kök salmış dostluk damardan