Gönülden Gönüle Şiiri - Kemal Berk

Gönülden gönüle köprüler kurup
Sevdiğimi sana demeye geldim
Diz çöküp önünde, yüreğe vurup
Sen benim gülümsün demeye geldim
*
Uzaktan uzağa el sallar durur
Kimseye diyemez dilleri kurur
Sevinçten oluyor yüreği surur
Ben senin gül yüze gülmeye geldim
*
Kıyıda köşede yalnız kalarak
Uykusuz kalınca derde dalarak
Yüreğim yanarken güller salarak
Seni seviyorum demeye geldim
*
Kendinden geçmişsin buz gibi beden
Ben mi üzdüm seni, kış gibi eden
Çiçekler toplayıp ayağa seren
Koşarak yüreği sarmaya geldim
*
Kül'özü sevdiğin özüne bakar
Dağları aşarak gözüne bakar
Dillerden fırlayan sözüne bakar
Özümü özüne vermeye geldim
Sözümü sözüne demeye geldim
*
Kemal Berk