Gönülden Gönüle Şiiri - Kemal Doğanay

Ben mi yanlış yaptım sen mi istedin,
Gönülden gönüle yol vardır sandım.
Öksüz kaldım dedim, sütle besledin,
Bu dünya kimine çok dardır sandım.

Felek çemberini boynuma attı
Güvendiğim dostlar bizi de sattı
Kaç gece odamda misafir yattı,
Üstümüze yağan hep kardır sandım.

Günün beş vaktinde adım okundu
Gönül tezgahında çile dokundu
Nedense işinden herkes yakındı,
Seninle yaşamak çok zordur sandım.

Ağlama desende ağlar dururum
Benimle birlik ol seni korurum
Sana yan bakanı çeker vururum,
Ocağımda yanan hep kordur sandım.

Yarı yolda kaldım sabrım tükendi
Dediler buraya gelecek kendi
Sevginin oyunu bizi de yendi,
Hayata atılan o zardır sandım.

DOĞANAY’ım gezdim Urum İlleri
Sanki bal damlıyor tatlı dilleri
Bana yolladığın Gonca Gülleri,
Kaderde yazılı o yardır sandım.

Kemal DOĞANAY