İlk kalbimi tırmalayan ses bir tanıdıktandır
Ben onun hayat ve işine inanmayandım
Başka bir hayat anlayışı vardı ruhunda
Fikrin çelişişini hiçbir zaman anlamazdım
Toplum bir insanı mücevherleştirir yada pasifleştirir
Cemiyete uymayan insana ya deli yada salak
İleriyi gören için bunlar alçak fikirler
Fakat mecburdur hepsini üzerinde taşımak
Göz her hali görmeye kadirdir
İyi de olsa kötü de olsa almaktadır
Bakışlara aldanmak aklın işidir
İsterse rezillik olsun anlayan kişidir
Son günde görmüştüm bir zarifi
İnandıramıyordu onun alüfte bakışı
Belki inandırırdı saygısız arkadaşı
Bunlar yaşantının sefalet sırdaşı
Ağlama dertli gönül ağlama
Sen kadere inanmayan divane değilsin
Günler senide bir güldüren bulunur
Beklemeden uğraşmaya devam et senide sevdirir
1972 Ahmet Özcankaya
Kayıt Tarihi : 15.2.2007 22:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
lise hayatında yazılan
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!