Gönülden gamı gitmez Şiiri - Hasan Ulusoy

Bıktım beyhude geçen karanlık sevdalardan
Bağlanırsın bağların aniden düşüverir
İşleyen yaralara tuz iner biber iner
Kederler gönlüne aniden üşüşüverir
Gider saadet dünyan birden zindana döner

Zehirleri içersin su gibi temiz olur
Öldürmez yaranın ne acısı ne kanı
Hüzündür yaşadığın ondan uzak yerlerde
Gönülden gamı gitmez deli eden insanı
Sokarsın yüreğini yürek dayanmaz derde…

Gittiğin zaman gitmez içinden atamazsın
Beyninde ur olur sevda denen o illet
Çekersin ağrısını kaderinden sayarsın
Anlaşılmaz anlatsan ruhunu sarar dert
Ne tadarsın sevdayı ne tadına doyarsın

Mazi birkaç adımdır fersah fersah yol alsan
Bir kusurla tükenir yok olur hatıralar
Uyanırsın sabahta içinde ince sızı
Gönlün yiten mazide kaybolan yari arar
Bulamazsın aşkını götüren vicdansızı

Hıçkırıklar hançerdir doğrar yürek bağını
Acıların öfkesi can bağımda gül koymaz
Gelmedik zamanlara yaslanıp duran ömür
Her adımım yol keser yürümeye hal koymaz
Çık beşeri gönülden dost ilinde sefa sür