Gönülden Demet Demet! Şiiri - Ekrem Çiçek

Gönülden demet demet!..
D ö r t l ü k l e r ..

Hep soruyorsun ya meraklı;
Bilmediklerin onda saklı,
Düşünmüyorsun ey BEŞER,
Kullanmıyorsun hiç AKLI!..

Daha demeden sözümü;
Görsün istedim ÖZÜMÜ
Sırlı bir ayna gibiydi,
Onda gördüm YÜZÜMÜ!..

Nasıl bir IŞIKSIN Kİ;
NUR SAÇIYORSUN
Yedi veren gibisin,
Her Yürekte açıyorsun!..

Çiçek derki; kokla beni;
Orkideyim, lale, gülüm
Eridin! Esir aldım seni,
Aşkın içinde bir ölüm!..

Gözlerin rehberimdi;
Hiçbir yolu izlemedim
Aşıktım, DELİ-DOLU,
Bunu senden gizlemedim!..

Bütün sınırları aştım da geldim;
Gönül kafesinden taştım da geldim,
Şu insanoğluna şaştım da geldim,
SANA SIĞINDIM EY YAR!..

Sen dilersen biliyorum;
İMKANSIZI OLDURURSUN
ŞAHA KALDIRIRSIN kulunu,
MUCİZEYİ avucuna kondurursun!..

UYAN MELEĞİM;
Bir tanem UYAN
CAN SUYUNA kavuşacak,
Sesini duyan!..

Bir yıldızdın, GÜNEŞİ GETİRDİN;
MUTLULUK TACIMIZ oldun
En çaresiz anlarda bile,
Şifamız-İLACIMIZ oldun!..

UMUDUM ! hiç bitmedi;
En ÇARESİZ AN da bile
YALNIZ bırakıp gitmedi,
Diyorsun ya; ne dilersen dile!..

TAKDİR senin Ya Rab;
Boynum kıldın incedir
Bilirim çok seversin kulunu,
Benimki ACİZ bir düşüncedir!..

Yıllar öncesinden, bugüne baktım;
Pek çoğuna yakın, bir kısmından ıraktım,
HAZİNEYDİ yaşamın sundukları,
Geri kalanı YAKTIM!..

Ozan dediler, ozan;
Duygular emrine girmiş
Diyor ki o YAZIYI yazan,
Yüreğini-kalbini vermiş!..

Düşünürsen; bulursun DERYAYI;
KÜÇÜK KAİNAT’a ulaşırsın
Aşkın içinde eriyip, pişe pişe,
YARATANIN EVİ’ni dolaşırsın!..

Cenneti sererken önüne;
Dünyayı başına yıkacak
Hazır ol O KIYAMET GÜNÜNE,
Altından; BİR ÇOCUK çıkacak!..

Ahlaksızlığın olduğu yerde;
ASLA ADALET ARAMA
Kainat seferber olsa,
ÇARE olmaz YARAMA!..

AKLIN önüne geçer;
Öyle bir KONU vardır
Bilir, SAHİBİ’ni seçer,
Her şeyin bir SONU vardır!..

Hayat der ki kişiye;
EŞSİZ BİR HAZİNEYİM
ZİRVE sana hediye,
SIFIRLANDI, gel beyim!..

Beni benden al ama;
NEFESİM OL, NEFESİM
Öyle bir OH! Çekeyim ki,
Kainatı coştursun SESİM!..

BİR ANLIK işin var;
Şafak sökerken
ANSIZIN gidişin var,
Diyeceksin ki; ÇOK ERKEN!..

Karanlığı bitirmek için;
GÜNEŞE DÖN YÜZÜNÜ
Ne MUHTEŞEM VARLIK desin,
Görsün millet ÖZÜNÜ!..

Çok şükür;
Senden kalan bir varlığım
Gönül bahçeme ektin,
SEVGİDİR, KRALLIĞIM!..

Merhamet edin, ACIYIN;
YAPAYALNIZ üşüyor
Tırmandığı zirveden,
Çığlık çığlığa DÜŞÜYOR!..

Koşuyor KARANLIĞA,
Uzaktı İNSANLIĞA,
KUL bile olamadı,
Özendi sultanlığa!..

Miğdeni, karnını değil;
Nefsini, hırsını doyur
Sınavdasın AZGIN BEŞER,
İNSANLIK SOFRASI’na buyur!..

Bir iyilik yap, bir İYİLİK;
Taşıdığın EMANETE
HUZURA ersin RUHUN,
KAN kusturma millete!..

HUZUR AYINDASIN, huzur;
Ruhunu ÖZGÜR bırak
GÖNÜL SOFRASINI KUR,
Beden olmasın KURAK!..

Yaptıklarını VİCDAN İPİNE dizecekler;
Gelen-geçen tükürsün diye
Sonra derini yüzecekler,
Niye İNSAN olmadın, NİYE!..

Geldiğin gibi gideceksin;
Ya karanlığa, ya da GÜNEŞE
Sonunu sen hazırladın,
Ya kurtuluş, ya da ATEŞE!..

Bu nasıl bir ESİN dedi?
AŞIK oldun, kesin dedi,
ONU söyler sesin dedi,
Ozan taştı, coştu yine!..

Kim olursan ol;
Bana İNSANLIĞINI göster
Bir NEFES VARLIĞIN,
Gönül senden bunu ister!..

Bir GÜLÜŞÜN varya;
Bir G Ü L Ü Ş Ü N
Tam karanlık çökerken,
Dünyanın aydınlandığını düşün!..

HAYAT DEFTERİ’ni koydular önüme;
Bembeyazdı, baştan sona
Suskunluğum bir ÇIĞLIKTI,
Ne diyecektim ONA?..

Güneşleri değişmem asla;
Bir GÜLEN YÜZE
AŞKI-SEVGİYİ içinde taşır,
Gerek yok ki SÖZE!..

Senin olduğun her yer;
Düğündür, bayramdır bana
Yüreğimin sevgi bahçesinde,
AŞK TAHTINI kurdum sana!..

Ansızın çökecek KARANLIK;
Ansızın duracak ZAMAN
GÜNEŞ gibi doğacaksın,
Kalkacak; TOZ-DUMAN!..

M U T L U L U K ;
Sevgi dolu yüreklerde nefes alır
HAZİNEYİ sunar, altın tepside,
Geriye sadece HUZUR KALIR!..

Sen YÜCE BİR DAĞ;
Ben başındaki karım dedim
Varlığın bir MİLATTI,
SENİNLE VARIM DEDİM!..

Hayata bir DOKUN;
Elin olsun, ELİN
CAN SUYUNU senden alır,
O bir NEFESLİK GELİN!..

Dedi ki; İNSAN OLMAYA geldim;
Hayat kollarını açtı
KUL’luk sınavından geçiyordu,
Ama girmeden KAÇTI!..

Sensiz hesabım-kitabım yok;
Alnıma yazmış yaradan,
Gülüşünden başka hitabım yok,
Çekilsin DÜNYA aradan!..

Kollarını AÇ gelir;
Bakarsın MUHTAÇ gelir,
Akıllı ol, AKILLI,
Başına BİR TAÇ gelir!..

Hele bir KALK yerinden;
EMANETİ kurtar, KİRİNDEN,
Hayatın ONA bağlı,
CAN SUYUN alın terinden!..

Karanlıkta bir YILDIZ ol;
Leke olma, GÜNEŞTE
İNSANLIĞINDAN şaşma,
YANSAN bile ATEŞTE!..

Kurul GÖNÜL TAHTINA;
Saltanatını süreyim
Aşkını ver, SUSADIM,
BAYRAM ETSİN YÜREĞİM!..

Dedi ki; ÇOK FAKİRSİN;
HİÇBİR ŞEYİN YOK
Dedim ki; SEN VARSIN,
Diğerlerine karnım tok!..

DELİYE döndü BİRDEN;
Dedim ki; neyin var?
ÇILDIRMAK üzereyim,
BOMBOŞ bir BEYİN var!..

Bir BAKIŞIN var ya;
Bir B A K I Ş I N
CAN SUYUDUR sevgili,
YÜREĞİME AKIŞIN!..

İYİ’ler KAPLADI YURDU;
Kötüler ÇILDIRDI, durdu,
İyiler ÇEMBERİ YARDI,
Kötüleri; KORKU SARDI!..

Onbeş MUHTEŞEM ADAM;
Ve bir ALTIN VURUŞ
Tarihe geçtiler TEK, TEK,
Ne EŞSİZ BİR DURUŞ!..

Nasıl bir varlıksın ki;
Döndükçe dönüyorsun
Yalancının mumu gibisin,
Güneşi gördükçe sönüyorsun!..

Ansızın tarih verdi;
Çıkacak mı acaba YARINA?
Para, iktidar, DÜNYALIK derdi,
Oysa toprak basacak BAĞRINA!..

Saatinizi; YARATANA KURUN;
Bir NEFES daha versin diye
Kulluk için secdeye durun,
Rızasını kazanmak TEK HEDİYE!..

Sen gelirsen DEVRİM OLUR;
Sen gidersen KIYAMET
Taaa ADEMDEN bu yana,
Bu nasıl bir ALAMET?...

Kiminin ÖDÜLÜSÜN ey CAN;
Kiminin de mutlak CEZASI
Senden dileğim o HEYECAN,
KUL’luğunu kazanmaktır RIZASI!

Bir SEN kaldın geriye;
Bir de GÜLÜŞÜN
EMANETİ kaplayan deriye
NEFESTİR sevgini BÖLÜŞÜN!..

ANİDEN ESİN geldi;
Gaipten sesin geldi,
Çıldırdı ozan dediler,
Sevdadan BESİN geldi!..

Bir damlaydın sadece;
DENİZ bıraktın
HİÇ! Dediler, sadece HİÇ,
SEVGİDEN İZ bıraktın!..

Sana sunmak için;
Sevgiyi dilim dilim soyuyorum
Gülüyorsun ya bi tanem,
Ben doyuyorum, doyuyorum!..

Sen VARSAN;
UMUT YAŞAR
Çaresizlik ey aşk,
Sana koşar, sana koşar!..

Karanlık benim olsun;
Bırakıyorum GÜNEŞİ sana
Razıyım GÜLÜŞÜNE,
MUHTEŞEM olur bana!..

Çok susadın biliyorum;
HARARETLE içeceksin
Bahçe senin, kuyu senin,
EKTİĞİNİ BİÇECEKSİN!..

Gönül gözüyle görenin;
Hep gönülden verenin,
Damlası ol o derenin,
AŞKIN OKYANUSA DÖNÜŞSÜN!..