Gönül. Yaralı geldin bu aleme. Garip ve yetim olduğun.
Gün geçmiyor ki acın, her an akan kanlar içinde sızlamasın.
Bir de ev özlemi. Biliyorum özlüyorsun evini. Ama elemin ne yarandan ne de özleminden ibâret.
Bütünden bütüne acısın sen, tahammül sınırında bir yara.
Perde yapıyorsun yağmur yüklü bulutları göz yaşlarına, koşarak, kaçtığında yarandan ve özleminden uzaklaşacakmışcasına, koşarak.. Ne kadar uzaklaşırsan uzaklaş, kendinden uzaklaşamıyorsun.
Acılarından, kederinden, ızdırabından, sana yeri ve göğü dar ve yaşanılmaz kılan yarandan uzaklaşamıyorsun.
Korkuyorsun..Korkma. Üzülüyorsun.. Üzülme.
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Devamını Oku
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta