Gönül. Yaralı geldin bu aleme. Garip ve yetim olduğun.
Gün geçmiyor ki acın, her an akan kanlar içinde sızlamasın.
Bir de ev özlemi. Biliyorum özlüyorsun evini. Ama elemin ne yarandan ne de özleminden ibâret.
Bütünden bütüne acısın sen, tahammül sınırında bir yara.
Perde yapıyorsun yağmur yüklü bulutları göz yaşlarına, koşarak, kaçtığında yarandan ve özleminden uzaklaşacakmışcasına, koşarak.. Ne kadar uzaklaşırsan uzaklaş, kendinden uzaklaşamıyorsun.
Acılarından, kederinden, ızdırabından, sana yeri ve göğü dar ve yaşanılmaz kılan yarandan uzaklaşamıyorsun.
Korkuyorsun..Korkma. Üzülüyorsun.. Üzülme.
Bir gün gelir de unuturmuş insan
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
Devamını Oku
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta