Gönülden damlayanlar (deneme)

Gönül. Yaralı geldin bu aleme. Garip ve yetim olduğun.
Gün geçmiyor ki acın, her an akan kanlar içinde sızlamasın.
Bir de ev özlemi. Biliyorum özlüyorsun evini. Ama elemin ne yarandan ne de özleminden ibâret.
Bütünden bütüne acısın sen, tahammül sınırında bir yara.
Perde yapıyorsun yağmur yüklü bulutları göz yaşlarına, koşarak, kaçtığında yarandan ve özleminden uzaklaşacakmışcasına, koşarak.. Ne kadar uzaklaşırsan uzaklaş, kendinden uzaklaşamıyorsun.
Acılarından, kederinden, ızdırabından, sana yeri ve göğü dar ve yaşanılmaz kılan yarandan uzaklaşamıyorsun.
Korkuyorsun..Korkma. Üzülüyorsun.. Üzülme.

 Sana bir şey söyliyeceğim şimdi, beni iyi dinle:
Herşeyin bir anlamı var bu hayatta; güneşin, ayın, yıldızların.
Var senin yaranın da bir anlamı, hem de nasıl ! Cihânın varlığına sebep bir anlam taşıyorsun sen yaranda ve dahi büsbütün kâinâtın.
Kaldır şimdi bükük boynunu, bir yandan da koy elini yaranın üstüne ve başla aramaya şifânı. Uzakta değil ama biraz zaman alacak. Usanacaksın, nefret edeceksin belki de hiç olmamayı dileyeceksin bu arayışta ama vazgeçmeyeceksin.
Buralarda bir şifâ bulmak pek olası değil ancak aradığın kadar da yakınsın, unutma.
Aramakla bulunamayacak ama aramadan da yaklaşılamayacak bir şifâ, arayış.
Aslında şifâ sahibini arayış.

18.11.18
Bursa/Emirsultan