Gönlümün içine bir tohum ektim,
Belki bir gül olup, kokar diye.
Gözyaşımla suladım Gönüldeki tohumu,
Bir gün cana can olup, hayat olur diye.
Gönül, aç pencereni kurtulsun içindeki can,
Perde istemiyor, vuslata ereyim diye.
Hiçbir şeyden çekmedi dünyada
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,
Devamını Oku
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,
