Gönüldeki Aşk Şiiri - Mehmet Hanifi Keskin

Kimsenin kahrını çekemem artık,
Ben bu gönlümdeki aşkla yaşarım.
Duran yok karşımda suratı asık,
Ben bu gönlümdeki aşkla yaşarım.

Kim,kiminle diye kafamı yormam,
Halt yiyenler yesin,kim diye sormam,
Kıskançlıkmış bitti,üstünde durmam,
Ben bu gönlümdeki aşkla yaşarım.

Gezermiş,tozarmış bana ne bundan,
Hiç kimse tutmasın benim kolumdan,
Çekilin kenara,çıkın yolumdan,
Ben bu gönlümdeki aşkla yaşarım.

Ekmek,aş istemez,sev beni demez,
Gitsem uzaklara dert bile etmez,
Küsmeyi,sitemi hiç mi hiç bilmez,
Ben bu gönlümdeki aşkla yaşarım.

Zaman sorunu yok,her zaman benle,
Soruşturmaz beni nerde,kiminle?
Han,hamam istemez bir tek sevgimle,
Ben bu gönlümdeki aşkla yaşarım.

Sevgimle yetiner,hem gözü de tok,
Aldatması olmaz,atmaz bana ok,
Telefon derdi yok,mesaj derdi yok,
Ben bu gönlümdeki aşkla yaşarım.

Havalara girmez güzelim diye,
Özel günleri yok almam hediye,
Sadıktır benzemez nankör kediye,
Ben bu gönlümdeki aşkla yaşarım.

Ne kavgası olur,ne gürültüsü,
Yok ki harcaması,yok süsü,püsü,
Gerçek aşklar sanki ömür törpüsü,
Ben bu gönlümdeki aşkla yaşarım.

(Kahramanmaraş 09.05.2009)