Gönülde Kaf Dağını aşarım Şiiri - Yusuf ...

Mecnun'un çöllerinden yola çıkıp,
Ferhat'ın açtığı suya düşerim.
Kamber gibi gönül dağını yıkıp,
Şirin misali sarayda yaşarım.

Masalda canla şimşek gibi çakıp,
Ben yedi başlı deve kılıç çekip.
Yazılan destanın içinden çıkıp,
Gönülde Kaf Dağını aşarım.

Sevgi ile yerim gönül balından,
Giderim Dede Korkut'un yolundan.
Devi öldürerek onun elinden,
Sevdiğimi kurtarınca coşarım.

Geçmişle olur savaşımız yaman,
Zaman insanlara vermiyor aman.
Sevdiğim kimseyi aldığım zaman,
Gönül denizinden dışa taşarım.

Yusuf sevdiğim benzer bir laleye,
Özümle yüreğim benzer kaleye.
Masal diyarından gelip sılaya,
Ben sevdiğim insanlara koşarım.