Gönülde Gülşen Şiiri - Ensar Aktaş

Bütün gece bir buğulu cam vardı önümde
Ve senin serabın mehtap gibi camın üzerinde
Oysa daha dün gece senin ellerin terliyordu
Şu efkar sigarasını tutmaktan aciz titrek ellerimde
Gül kurusu teninin sıcaklığı vardı tenimde
Ve kokun özgürce kanat çırpıyordu ciğerlerimde

Şimdi sessiz çığlıklarım yankılanıyor odanın duvarlarında
Çiçekler öksüz çocuklar gibi boyun bükmüş bekleşiyorlar
Kuşlar da artık söylemiyor şarkımızı unutmuş gibi susuyorlar
Belliki onlarda seni çok özlüyorlar
Benimkisi özlemekten de öte, eriyip tükenmek sanki
Yokluğuna alışmak imkansızların en imkansızı inanki
Ben sende açtım gözümü, sende varoldum vefakar anama inat
Yine sana yummak istiyorum gözlerimi cefakar hayata inat
Gönülde gülşen açıyor baharda solan güllere inat
Bende sen batıyorsun ufukta doğan güneşe inat
Vur keskin bakışını candamarıma yağlı kurşuna inat
Serabın camda kalsın, yokluğun benimle gidiyor heyhat

Rotterdam,01.11.2002