Gönülde Gülleri Açtıranım

Var mı içinizde benimle yanmayan
Yanına yaklaşınca yoktur benden kaçan
Ben gelince gönüldür kapısını açan
Gece benim gündüz benim dil benim
Bütün gönüllerde vardır benim yerim

Benim ile olanlar gönüllere erişti
Bensiz gönüllerin kırıktı zaten krişi
Ben gelince gönüllerin geldi neşesi
Gece benim gündüz benim dil benim
Bütün gönüllerde vardır benim yerim

Gönüllerin içinde hazırdı sarayım tahtım
Gönül uyansın diye sessizce az yaktım
Gönül gönül’ü sevsin diye sıkı çalıştım
Gece benim gündüz benim dil benim
Bütün gönüllerde vardır benim yerim

Yaklaşmadım zalim gönlün yanına
Hiç girmedim hak etmeyenin canına
Beni alan vazgeçti dünya malında
Gece benim gündüz benim dil benim
Bütün gönüllerde vardır benim yerim

Ben açtırdım gönüllerde açmaz gülleri
Ben estirdim yanarken gönülde gülüşleri
Ben yakaladım terk edip sevgiliyi gidenleri
Gece benim gündüz benim dil benim
Bütün gönüllerde vardır benim yerim

Bir pınar gibi aktım içen mest oldu kaldı
Derin olan okyanusuma girenler daldı
Aldı kendisini deryanın içine daldı
Gece benim gündüz benim dil benim
Bütün gönüllerde vardır benim yerim

Kerem Leyla Mecnun Ferhat bendim
Acı olsa da kederi kendi gücümle yendim
Bazen dağı deldirdim bazen çölleri gezdirdim
Gece benim gündüz benim dil benim
Bütün gönüllerde vardır benim yerim

Benimle olan kendisini kaybetti
Üç nefesi vardı ikisini verdi cananımı ver dedi
Cananını bir defa gördü canını verdi gel dedi
Gece benim gündüz benim dil benim
Bütün gönüllerde vardır benim yerim

Gönüllerin içine sarayları kuran benim
Sevmeyi unutana sevgiyi ben gösteririm
Bir gönüle girdim mi ben ona zaten yeterim
Gece benim gündüz benim dil benim
Bütün gönüllerde vardır benim yerim

Mevla’dan gelen bir misafirim gönüle
Kokumu bilirsiniz benzerim açan her güle
Beni tanıdınız adım aşktır gelirim her dile
Gece benim gündüz benim dil benim
Bütün gönüllerde vardır benim yerim

Beni alan ya canan kavuştu ya Mevla’ya
Sevmeyi bilmezse bildiririm götürürüm sevdaya
Sabırla gelene vardırırım sonsuz olan devaya
Gece benim gündüz benim dil benim
Bütün gönüllerde vardır benim yerim

Dilsiz dillerde ben kendimi gezdirdim
Kör olan gözlere gördürmeden sevdirdim
Bir lokma aş ile canana canı birleştirdim
Gece benim gündüz benim dil benim
Bütün gönüllerde vardır benim yerim

Çizen bulunmaz resmimi gülüşümü
Gönülde görülürüm tatlı ederim ölümü
Sararım gülüşümle hem fakiri yoksulu
Gösteririm gelişim ile sevene yönümü
Gece benim gündüz benim dil benim
Bütün gönüllerde vardır benim yerim

Bilenler beni bilir yoktur suretim
Resimlerle çizilmem budur niyetim
Bir gülüştür gelişim bitmezdir bu servetim
Gece benim gündüz benim dil benim
Bütün gönüllerde vardır benim yerim

Yoktur suretimde maske gerçektir gülüşüm
Hayran kaldı güle benimle öten bülbül
Ağlayıp gülmeyene benim tek bir formül
Ben gelirim gönüllere gürül gürül
Gece benim gündüz benim dil benim
Bütün gönüllerde vardır benim yerim

Kapalı kapı yoktur bana açıktır her kapı
Kapısını açmayanın kırarım elinde kalır sapı
Benimle olan nefreti bilmez barıştır kampı
Yıkıksa gönül düzeltirim düzgün olur yapı
Gece benim gündüz benim dil benim
Bütün gönüllerde vardır benim yerim

Aşık Gülveren’im aşka açıktır kapım
Aşk gelsin hazırdır gönül yapım
Aşk Mevla’dan misafirdir anladım
Gece benim gündüz benim dil benim
Bütün gönüllerde vardır benim yerim

Mehmet Aluç / Aşık Gülveren