Feyz alıp akarsın, yücesinden dağların
Muhabbeti sende, ormanların, bağların.
Bazen şarkılarla, dolusun baştan başa,
Bazen de ağlarsın, atlarken taştan taşa.
Gönlünde baraj yok, uçarsın tümseklerden.
Korkunç çığlıklarla, düşersin yükseklerden.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
